Kiedy sprawa nie stanowi jednolitej całości lecz
obejmuje kilka spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia,
dopuszczalność skargi musi być oceniona odrębnie w odniesieniu do przedmiotu
zaskarżenia w każdej z połączonych spraw, ponieważ ich zjednoczenie w ramach
jednego wspólnego postępowania ma charakter jedynie techniczny i nie odbiera im
samodzielności.
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Wojskowej Agencji
Mieszkaniowej przeciwko Gminie Miasto S. o zapłatę, na posiedzeniu niejawnym w
Izbie Cywilnej w dniu 10 lutego 2012 r., na skutek skargi kasacyjnej strony
powodowej od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24 lutego 2011 r., odrzuca skargę
kasacyjną.
Powódka Wojskowa Agencja Mieszkaniowa - Oddział
Regionalny M. wniosła skargę kasacyjną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 24
lutego 2011 r. zmieniającego, na skutek apelacji pozwanej Gminy Miasta S.,
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 28 października 2010 r. Zmiana polegała na
zasądzeniu od pozwanej na rzecz powódki zamiast sum przyznanych przez Sąd
pierwszej instancji kwoty 4.282,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca
2007 r.; kwoty 6.816,36 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 listopada 2007 r.;
kwoty 4.152,92 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 11 lutego 2008 r.; kwoty
3.257,18 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2008 r.; i kwoty 2.022,02
zł z ustawowymi odsetkami od dnia 12 lipca 2007 r. W pozostałej części
powództwo i apelacja pozwanej zostały oddalone.
Postępowanie toczyło się w pięciu sprawach połączonych
do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia. Powódka domagała się zasądzenia na
swoją rzecz od pozwanej odszkodowań za szkodę spowodowaną niedostarczeniem
lokali socjalnych osobom eksmitowanym z lokali należących do zasobów powódki,
którym w wyrokach eksmisyjnych sądy przyznały prawo do takich lokali.
W poszczególnych sprawach powódka dochodziła
odszkodowań w wysokości:
- 13.960,97 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę
spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. B. i członkom jego rodziny;
- 17.405,36 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę
spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego I. i K. S.;
- 24.095,84 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę
spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego A. P. i osobom wspólnie z nim
zamieszkującym;
- 18.659,82 zł z odsetkami ustawowymi za szkodę
spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego Z. W. i - 9.602,07 zł z
odsetkami ustawowymi za szkodę spowodowaną niedostarczeniem lokalu socjalnego
R. W. i jej rodzinie.
Sąd Okręgowy jako podstawę rozstrzygnięcia
wskazał art. 417 k.c. Przyjął odmienne niż Sąd Rejonowy zasady
ustalania terminu przedawnienia, odmówił też stosowania art. 18 ust.
1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów,
mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr
31, poz. 266 z późn. zm.).
W skardze kasacyjnej strona powodowa zarzuciła
naruszenie prawa materialnego - art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21
czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o
zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 z późn. zm.)
oraz art. 361 § 1 k.c. w zw. z art. 417 § 1 k.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z ustawowych przesłanek dopuszczalności skargi
kasacyjnej w sprawach o prawa majątkowe jest osiągnięcie określonej wartości
przedmiotu zaskarżenia. Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, jeżeli wartość
przedmiotu podlegającego zaskarżeniu jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy
złotych (art. 3982 § 1 k.p.c.). Przesłanka ta podlega kontroli
Sądu Najwyższego w ramach wstępnego badania sprawy przekazanej mu ze skargą.
Kiedy sprawa, jak w niniejszym wypadku, nie stanowi jednolitej całości lecz
obejmuje kilka spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia
dopuszczalność skargi musi być oceniona odrębnie w odniesieniu do przedmiotu
zaskarżenia w każdej z połączonych spraw, ponieważ ich zjednoczenie w ramach
jednego wspólnego postępowania ma charakter jedynie techniczny i nie odbiera im
samodzielności (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 2008
r., I CZ 148/07, Lex nr 465916).
Z treści skargi wynika, że na łącznie wskazaną wartość
przedmiotu zaskarżenia w kwocie 55.458 zł składają się następujące kwoty
cząstkowe, stanowiące przedmiot zaskarżenia w poszczególnych sprawach
połączonych:
- kwota 9.668,44 zł;
- kwota 9.264,12 zł;
- kwota 16.204,43 zł;
- kwota 12.191,65 zł;
- kwota 8.128,64 zł.
W żadnej ze spraw połączonych wartość przedmiotu
zaskarżenia nie sięga granicy wymaganej przez art. 3982 §
1k.p.c. W konsekwencji skargę kasacyjną powódki należało odrzucić na
podstawie art. 3986 § 3 k.p.c. w zw. z art. 3982§
1 k.p.c.
